مثلث ِ فیروزه ای
جای ِ رد ِّ نگاهش بر فرش ِ ذهنم ، زینت ِ تنهایی هایم شده !
دوست داشتن ، چمدون نیست که ببندی و بری !
عشق ، الکل نیست که خشک بشه و بپره ...
امان از روزهای ِ امسال که مزین به نام و خاطر ِ تو شد ،
امان از ساعت هایی که هر کدام ۶۰ دقیقه اند
و هر دقیقه ۶۰ ثانیه و هر ثانیه هزار مرتبه : آرزوی ِ داشتنت ...
با حرف ِ دوستت خوار شدم تا مرا به گل ِ غیرتت مفتخر کنی ،
برگ های ِ دفتر ِ غرورم را لابلای ِ واج های ِ نگآهت ، مچاله کردم !
لعنت بر روزهای ِ آخر ِ سال ،
لعنت بر این روزهای ِ تلخ ِ انتظار ،
هفته هاست اسیر ِ دیروزم ، دیروزی که فردا نمی شود ،
زمین جایی ست که به جرم ِ آنچه نمی دانم ، محکومم به زندگی !
کسی نمی داند که بی تو ، زمین ، جهنم ِ دنیای ِ من است ...
خسته تر از آنم که بنویسم و حاصل ِ پاک نویس را تایپ کنم ،
خسته تر از آنم که خاطرت را به یاد آورم ،
خسته تر از آنم که نگاه های ِ تو را فراموش کنم ،
خسته تر از آنم که غبار ِ رویِ دلم را پاک کنم ،
از بی تو بودن ، خسته ام ... می فهمی !؟
# برهآن ِ خلف نوشت : گاهی باید از گهواره تا گور بی خیالی نمود !
نظرات شما عزیزان: